بریتانیای استعمارگر و موگابه
مجتبی عمادی

?برگزیت-جدایی بریتانیا از اتحادیه اروپا- می رود تا پس از کامرون و می، بوریس را که ویژگی هایی چون دونالدِ فاشیست را دارد در پای خود قربانی کند. هر چند بریتانیا به اتحادیه اروپا پیوسته است، اما واحد پول خود را دارد و شامل ویزای شنگن نمی شود؛ بنابراین در سفر به اروپا تاکنون به کشورهای متحد پادشاهی (UK) نرفته ام؛ اما به جهت تاثیر بی بدیل آنان و روس ها بر جامعه ایران در چند قرن اخیر به تحولات آنها علاقمندم. پیگیری تحولات بریتانیا که زین پس انگلیس هم خواهم خواند، از روسیه بسی راحتتر است که مهمترین علت آن وجود منابع رسانه ای مختلف به زبان انگلیسی است.
?دانشجویان و عزیزانی که فرصت بحث های حضوری با ایشان برایم فراهم بوده است، می دانند که هر چند معتقدم که در چند قرن اخیر ضعف و ناآگاهی ایرانیان هم در بهره کشی ظالمانه انگلیس ها و روس ها موثر بوده است؛ اما دخالت های خصمانه آنان جهت بر سر کار آوردن عناصر خودفروخته جهت حداکثر نمودن دوشیدن ایران را نمی توانم بپذیرم. به همین دلیل دید مثبتی به دولت های روس و انگلیس ندارم.
?در هر حال، برگزیت فرصتی را فراهم نموده است تا با پیگیری مباحث در مجلس عوام انگلیس به میزان بیشتری با فضای سیاسی آن سرزمین آشنا شوم. غیرممکن است که فرصتی دست دهد که شاهد پخش زنده مباحث مجلس عوام انگلیس باشم و از آن بگذرم. نمایندگان دو حزب اصلی، کارگر و محافظه کار، رو به روی همدیگر در دو طرف مجزا می نیشینند. نخست وزیر که از حزب حاکم است، در همان طرف حزبش خواهد نشست. نمایندگان مجلس سپس با ترتیب رهبران هر حزب و سپس سایر نمایندگان با حرارت، اشتیاق، و گاها برافروختگی به بحث و تبادل نظر می پردازند تا بتوانند رضایت موکلان خود را برآورده کنند و از منافع ملی کشورشان دفاع نمایند. در جریان رای گیری اخیر که پس از موافقت ملکه انگلیس با تعطیلی پارلمان برای چند هفته به انجام رسید، بخشی از اعضای حزب محافظه کار که حزب اکثریت بود در رای گیری ها علیه رهبر حزب-بوریس جانسون- رای دادند و به گفته خودشان منافع کشور را بر منافع حزب ارجحیت دادند. شگفت آنکه برادر بوریس جانسون، جو، در این مخمصه ترجیح داد که از مجلس استعفا دهد تا علیه برادرش رای ندهد.
?زیمباوه حدود ۴۹ سال است که به عنوان کشوری استقلال یافته از بریتانیا در قاره آفریقا موجودیت یافته است. از جمله رهبران اصلی استقلال زیمباوه، رابرت موگابه بود. وی امروز در ۹۵ سالگی فوت نمود. او حدود ۴۰ سال در راس قدرت در زیمباوه بود و در نهایت چونان سایر دیکتاتورهای آفریقا با ترکیبی از کودتا/انقلاب از قدرت کنار گذاشته شد. داستان وی مشابه بقیه دیکتاتورهای آفریقایی است که عجم اوغلو به زیبایی در کتاب “چرا ملت ها شکست می خورند” به آن اشاره کرده است: رهبریِ مردمِ به تنگ آمده از حکمرانیِ اندک سالارانِ بهره کش، پیروزی بر اندک سالاران، بهبود موقت وضعیت زندگی مردم، تفوق اندک سالاران مرتبط با تغییر صورت گرفته، بهره کشی و فساد، تنگ شدن اوضاع بر مردم و …. یکی از شاهکارهای موگابه برنده شدن وی در یک قرعه کشی تلویزیونی بود که نشان می داد وی حتی از ده هزار دلار هم نمی تواند بگذرد!
?اگر انگلیس، کشوری توسعه یافته دارای حق وتو در شورای امنیت شده است و زیمباوه همچنان گرفتار بهره کشی اندک سالاران همرنگ مردمانش، می بایست نقش نهادها در جوامع را که چونان ارگانل (بخش مجزا) های سلول های پیچیده هسته دار (یوکاریوت) در مقابل سلول های ساده بدون هسته مشخص (پروکاریوت) باعث عملکردها و سرنوشت های متفاوت آنها می شود را در نظر گرفت. توجه به شایسته سالاری و نوآوری، شفافیت، استفاده از دانش روز در حکمرانی، نقد واقعی عملکرد دولت و چرخش مسالمت آمیز نخبگان در قدرت از دلایلی اصلی موفقیت بریتانیا در مقابل زیمباوه است.
@EmadibaygiGleam
@DrEmadiBaygi