همانطور که استیو هانکه آن را بیان می کند، شرایط انسانی یک محدوده گسترده ای بین “شادی” و “بدبختی” را می تواند تجربه کند. وقتی که به اقتصاد می رسد، فلاکت به دلیل تورم بالا و بیکاری بالاست. بهترین راه برای اطمینان از خوشبختی، رشد اقتصادی است؛ اما با تورم و بیکاری بالا، آسان نیست. شاخص بدبختی یک شاخص اقتصادی است که در ابتدا توسط آرتور اوکون، اقتصاددان موسسه سابق بروکینگز و عضو شورای مشاوران اقتصادی رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا- لیندون بی جانسون- ایجاد شد. شاخص فلاکت به سادگی با اضافه کردن نرخ بیکاری به نرخ تورم محاسبه می شود. با وجود محاسبه ساده آن، این شاخص در تعیین آنکه شهروندی متوسط ​​در یک کشور مشخص چه می کند، مفید است زیرا نرخ بالای بیکاری و تورم بالا با افزایش مسائل اجتماعی و اقتصادی برای یک کشور مرتبط است.
تایلند بار دیگر در پایین لیست قرار دارد به طوری که بخش عمده ای از آن به روش خاص آن کشور برای شمارش شاغلین و همچنین نرخ پایین باروری و پیر شدن جمعیت آنها مربوط است. به یاد داشته باشید، بر خلاف اکثر لیست ها، شاخص بدبختی لیستی است که اقتصادها می خواهند تا آنجا که ممکن است از ابتدای لیست دور باشد.
رتبه اول تا پنجم در شاخص فلاکت: ونزوئلا، یمن، کنگو، موزامبیک، آفریقای جنوبی.ایران ۱۵، ترکیه ۱۹، عراق ۲۵، گرجستان ۳۷، آذربایجان ۴۸، پاکستان ۵۳، عربستان ۷۳، امارات ۹۵، مالزی ۱۰۷، قطر ۱۲۴. @EmadibaygiGleam

https://www.focus-economics.com/blog/most-miserable-economies-2018-misery-index