موگابه و روز معلم

مجتبی عمادی

?ژانویه ۲۰۰۰، حراره، زیمباوه: فالوت چاواوا، مجری مراسم، مسئول بیرون کشیدن بلیط های برنده در مسابقه بخت آزمایی ملی بود؛ مسابقه ای که از سوی شرکت بانکی زیمباوه (زیمبانک) برگزار می شد. بخشی از این بانک در مالکیت دولت بود. تمامی مشتریانی که طی دسامبر ۱۹۹۹، پنج هزار دلار زیمباوه یا بیشتر در حسابشان داشتند می توانستند در این بخت آزمایی شرکت کنند. وقتی چاواوا بلیط را بیرون آورد، شگفت زده شد. اعلامیه عمومی زیمبانک عنوان می کند: وقتی فالوت چاواوا مجری مراسم بر روی بلیطی که در دست داشت و جایزه ۱۰۰ هزار دلاری زیمباوه را برده بود، نام عالیجناب “آر.جی. موگابه” را مشاهده کرد؛ به سختی می توانست به چشمانش اعتماد کند. (ص ۴۹۱، چرا ملت ها شکست می خورند، ترجمه محسن میردامادی).
?روز معلم در بخش های مختلف وزارت های آموزش و پرورش؛ علوم، تحقیقات و فناوری و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی گرامی داشته می شود. به عبارتی، معلمان در سطوح مختلف از ابتدایی تا عالی در این وزارتخانه ها مشغول به خدمت هستند. اولین نکته ای که جلب توجه می کند آن است که چرا عامل اصلی رشد، پیشرفت و توسعه کشور در سه وزارتخانه مختلف از همه گسیخته شده است؟ دومین نکته آن است که میان معلمان این وزارتخانه ها اختلاف در درآمد وجود دارد؛ به صورتی که آنان که در وزارتخانه آخری مشغول به خدمت هستند به خصوص قشری خاص از آنان (فیزیکن ها- پزشکان کاسب مسلک) دارای اختلاف درآمد کاملا جدی با سایرین هستند. در وزارت علوم نیز که بنده مشغول هستم، اختلاف کاملا ناعادلانه میان دانشگاههای کلان شهرها به خصوص تهران و شهرهای کمتر برخوردار از حیث مزایا وجود دارد.
?معلمان به خصوص در وزارت آموزش و پرورش در سال های اخیر از حیث درآمد اعتراض هایی داشته اند. اینکه چرا بر خلاف کشورهای توسعه یافته، معلمان در کشور ما از سطح درآمد معقولی برخوردار نیستند و در تلاطم های اقتصاد کلان -به خصوص- به شدت متاثر می شوند؛ به مشکل های ساختاری مزمن اقتصاد کشور برمی گردد که در آن به علت فقدان نهادهای موثر، رانت ها، انحصارها و ناکارآمدی ها مانع پیشرفت و توسعه اقتصادی منتج به رفاه شده اند. بدون مرتفع شدن مشکل های ساختاری مزمن اقتصادی و پایه گذاری نظام مالی-پولی شفاف مبتنی بر عدالت، درآمدهای دولت افزایشی نخواهد داشت که به تغییر مثبت در درآمد معلمان منتج شود.
?از طرفی نگاهی به برگزاری مراسم بزرگداشت روز معلم، حکایت از آن دارد که این مراسم تبدیل به مراسمی کلیشه ای شده است که در آن مسئولین مختلف به ایراد سخنرانی می پردازند؛ اما دریغ از آنکه در این مراسم به خود معلمان رجوع شود و مسئولین پای درد دل های معلمان بنشیند و پس از شنیدن انتقادهای آنان، در سال (های) بعد با مرتفع نمودن بخشی از آن مشکلات باعث شادی معلمان شوند. حال در نظر بگیرید که مسئولان در این مراسم از خودشان نیز با عناوین مختلف تقدیر کنند!
? در سال جاری انتخابات مجلس در پیش است. به برنامه های نمایندگان مجلس دقت کنید. افتتاح و کلنگ زنی طرح های مختلف که دارای نمود فیزیکی برجسته هستند. سوال اساسی آن است که آیا مطالعه، امکان سنجی و سودآوری این طرح ها برای جامعه به دقت سنجیده شده است؟ آیا دولت ها در زمانی که پست ها را به دولت بعدی تحویل می دهند، از انبوه پروژه های ناتمام دولت های قبلی به شدت گله مند نیستند؟ مگر نه آنکه در قرن بیست و یکم و عصر چهارم انقلاب صنعتی، بایستی از فناوری جهت شفاف شدن امور استفاده نمود؛ به خصوص قبل از اجرای طرح های به شدت هزینه بر که شائبه جدی انتخاباتی نیز دارند؟ سوال آن است که چرا نمایندگان در خصوص مسائل معلمان چنین اقدام های برجسته ای نمی کنند؟
?سخن کوتاه کنم:
ببری مال مسلمان و چو مالت ببرند/

بانگ و فریاد برآری که مسلمانی نیست//سعدیا گرچه سخندان و مصالح گویی/

به عمل کار برآید به سخندانی نیست//دست حسرت گزی ار یک درمت فوت شود/
هیچت از عمر تلف کرده پشیمانی نیست//
@EmadibaygiGleam