مجتبی عمادی
برای چندین سال گذشته آب به طور مداوم به عنوان یک ریسک پیشرو در نظرسنجی سالانه انجمن جهانی اقتصاد از رهبران جهان مورد تاکید قرار گرفته است و روزنامه های سراسر جهان با داستان های هشدار دهنده از بحران آب لبریز شده اند. بنابراین، آیا جهان واقعا با بحران آب مواجه است؟ جواب این است که بله، اما نه آنطور که بیشتر افراد فکر می کنند. حقیقت این است که اکثر مشکلات آب در جهان با پول و اراده کافی حل می شود. چالش های واقعی در این حوزه فنی و هیدرولوژیکی نیستند، بلکه سیاسی و اخلاقی هستند. به طور کلی، جهان با سه چالش مرتبط با آب مواجه است که هر سه در دهه های اخیر بدتر شده اند. اول آنکه، آب های شیرین جهان بسیار ناهمگن توزیع شده است، به این معنی که شهرها و مزارع اغلب باید منابع زیادی را در زمینه انتقال آن به جایی که مورد نیاز است، سرمایه گذاری کنند. این چالش منجر به استفاده بیش از حد از بسیاری از رودخانه های عمده و آبخوان های زیرزمینی در سراسر جهان شده است. دوم، چرخه هیدرولوژیکی بی ثبات است و اغلب آب های زیادی عرضه می کند که باعث سیل و یا کم عرضه می کند که منجر به خشکسالی می شود. در حالی که این الگو از سیل و خشکسالی مبارزه ای دایمی برای بشریت است، اما به دلیل تغییرات اقلیمی، بیشتر و شدیدتر شده است. سوم اینکه هر آبی که در دسترس است، معمولا به اندازه کافی در حالت اولیه خود برای استفاده انسانی خالص نیست. کمبود آب آشامیدنی یکی دیگر از نزاع های باستانی است، اما مقیاس آلودگی به علت جوامع صنعتی که مقدار زیادی از آفت کش ها، کودها و فلزات سنگین را تولید می کنند، مسئله را بدتر کرده است. اگر چه هر یک از این مشکلات شدید است، اما راه حل های فنی برای کمک به حل آنها وجود دارد که موجب می شود تا عمده مکان های زیست از بحران آب در امان بمانند. این راه حل ها عبارتند از استفاده بهینه و کارا از آب در بخش های خانگی و کشاورزی شامل آبیاری دقیق محصولات کشاورزی، شیرین سازی آب دریا در شهرهای ساحلی به خصوص با استفاده از انرژی های نو و خالص سازی آبهای کاملا آلوده. کلیه این راه حل ها نیاز به سرمایه گذاری سنگین در زیرساخت ها و پرداخت بیشتر آب بها از طرف مصرف کنندگان بخش های مختلف دارد. در هر حال، اگرچه صرفه اقتصادی برای افزایش قیمت آب در سطح جهانی وجود دارد؛ اما مسائل سیاسی و اخلاقی مرتبط، انجام این کار را بسیار دشوار نموده است. با توجه به آنکه دسترسی به آب به عنوان یک حق مسلم شناخته شده است، دولت ها آب بها را به صورت رایگان یا در قیمت های یارانه ای بسیار نازل محاسبه و دریافت می کنند. قیمت گذاری بر آب همچنین مسائل دیگری را بر می انگیزد، مانند اینکه چگونه مزایای زیست محیطی، فرهنگی و زیبایی شناختی که آب فراهم می کند، مورد ارزیابی قیمتی قرار گیرد. علاوه بر این، حتی اگر رهبران سیاسی به طور ناگهانی تصمیم به شروع به افزایش قیمت آب در سراسر جهان بگیرند، مشخص نیست که چند نفر می توانند هزینه را پرداخت کنند. کشاورزان، که استفاده کنندگان اصلی از آب در سراسر جهان هستند، به طور معمول درآمد بسیار کم دارند و افزایش قیمت آب می تواند بیکاری و مهاجرت روستایی به شهرها را افزایش دهد؛ در حالی که احتمالا امنیت غذایی را تهدید می کند. این مشکل حتی برای کشورهایی که ترکیبی از کمبود شدید آب، فقر و بی ثباتی در آنها وجود دارد، شدیدتر است. زنگ هشدار برای سیاستگزاران به صدا در آمده است و نواحی مختلفی چون یمن جنگ زده، آوارگان جنگ سوریه در اردن و خود اردن، آورگان در جنوب غرب ایران، پاکستان، غزه، لیبی، عراق و سوریه نیاز به توجه و برنامه ریزی جدی برای حل مساله دارند؛ در غیر اینصورت، شاهد نا امنی و مهاجرت گسترده ای خواهیم بود.
برای حل این مسایل نیاز است تا اولا سیاستگزارن توجه جدی به مساله آب نشان دهند. دوم، دولت ها باید یارانه ها را برای بخش هایی که از آب به صورت ناکارآمد و هدر رفت استفاده می کنند، کاهش دهند. استفاده از راه حل های سیاستگزارانه نواورانه چون فیلادلفیا و قیمت گذاری متفاوت آب بها می تواند به مشارکت بخش خصوصی جهت تامین آب بینجامد.
سوم، و در نهایت، جامعه جهانی باید بحث هایی جدی در مورد چگونگی کمک به کشورهایی مانند یمن جهت حل بحران جدی آب نمایند، چنانکه حل این بحران برای آن کشورها ممکن است به بزرگی مرگ و زندگی آن کشورها باشد. سوال اصلی آینده نگرانه برای بخش آب در دنیا آن است که چقدر سرمایه گذاری در آن به انجام خواهد رسید؟
@EmadibaygiGleam

https://www.foreignaffairs.com/articles/world/2018-03-20/how-solve-global-water-crisis