طمع و پیامدهای آن
کودکی را بود نانی با عسل دیگری را نانِ تنها در بغل در عسل او را طمع آمد پدید دست خود را سوی آن کودک کشید کای برادر ایتو از نسل کِرام نان تنها چون خورم من بر دوام زین عسل بخشی مرا هم گر نصیب نَبْوَد از احسان و از لطفت غریب گفت […]
ادامه مطلب »