افغانستان و تاجیکستان، جزئی از گستره فارسی زبانان هستند؛ مهاجران را قدر بدانیم!
مجتبی عمادی
جایی خواندم که “یونانیان را با فیلسوفانشان و ایرانیان را با شاعرانش می شناسند.” فردوسی این بزرگمرد شعر فارسی که وی را یکی از ستونهای آن دانسته اند با سرودن بیت زیر به زیبایی به نکته ای جالب اشاره داشته است: بسی رنج بردم در این سال سی// عجم زنده کردم بدین پارسی؛ زبان فارسی و تاریخ مشترک.
زبان فارسی، در طی قرون متمادی، نقشی بی بدیل در زنده نگاه داشتن فرهنگ و تاریخ سرزمین ایران داشته است. بر کسی پوشیده نیست که این سرزمین همواره آماج حوادث بوده است و متاسفانه در دوره قاجاریه قراردادهای تاسف آوری بر کشور توسط روسیه (عهد نامه گلستان (۱۱۹۲ ه.ش) و ترکمنچای (۱۲۰۶ ه.ش) و آخال (۱۲۶۰ ه.ش)) و انگلستان ( عهدنامه پاریس (۱۲۳۶ ه.ش)) تحمیل گردید که باعث جدایی بخش های شمالی کشور و شرق کشور منجمله هرات گردید. تاجیکستان البته پس از قتل نادر شاه افشار، تقریبا از تسلط حکومت مرکزی ایران خارج شد و تقریبا در سال ۱۹۲۴ به اتحاد جماهیر شوروی ضمیمه گردید.
خراسان بزرگ که شامل خراسان امروزی در ایران و بخش های وسیعی از افغانستان و تاجیکستان امروزی است؛ بزرگان بسیاری را به خود دیده است: رودکی، ابوسعید ابوالخیر، ناصر خسرو، سنایی، مولوی، خیام و …. با آثار این بزرگان، بسیاری بر ایرانی بودن خود بالیده ایم.
در روزهای اخیر دو نوشته توجهم را به خود جلب کرد: اولی ”
نجیبی در اسارت نانجیبی” نوشته
دکتر محسن رنانی (@Renani_Mohsen) بود که در ارتباط با شرایط ناعادلانه و تبعیض آمیز دو فرهیخته افغانی ساکن ایران (ایرانیان افغانی تبار) به نام های استاد نجیب مایل هروی و دکتر احمد شاه فرهت با عنوان “روضه شام غریبان” نگاشته شده بود و دومی در ارتباط با شرایط نامناسب سلامتی زنان مهاجر افغان در کانال جامعه شناسی پزشکی (@drsiminkazemi) توسط دکتر سیمین کاظمی نوشته شده بود.
از حیث ژنتیک و زیست شناسی تکاملی، تنوع عامل برتری است. اصلا اگر ماده ژنتیک (DNA)، نمی توانست تنوع ها (تغییرها) را در خود بپذیرد؛ حیات با این جلوه های زیبا پدیدار نمی شد. مهاجرت، خود یکی از راههایی است که موجب ورود ژنهای جدید و لذا تنوع به جمعیت های انسانی می شود.
جمع بندی کنم: از حیث زیست شناختی، تاریخی، زبان مشترک و بسیاری اشتراک های پیدا و پنهان دیگر، افغانستان و کلیه بخش هایی که از طریق قراردادهای تاسف آور از سرزمین مادری جدا شده اند، به همدلی، رفع تبیعض و عمل عادلانه ما نیاز دارند. آنها، بر برتری ما خواهند افزود اگر نگاههای مهاجرگریزی را رها کنیم.
@EmadibaygiGleam