▫️ خصوصیسازی آموزش موجب افزایش شکاف طبقاتی میشود و تحرک طبقاتی کاهش پیدا میکند
? رضا امیدی | هیئت علمی دانشگاه علامهطباطبایی
?مدتها است که وزارت آموزش و پرورش انواع و اقسام برنامهها را اجرا میکند تا کمترین مسئولیت و هزینه را در مدیریت مدارس بر عهده بگیرد. اجرای برنامههایی مانند برون سپاری مدارس، اداره مدارس به سبک خودگردان، ارائه تسهیلات مختلف به مدارس غیر انتفاعی و… همگی از جمله برنامههای اولویتدار آموزش و پرورش هستند. در حالی که به اعتقاد کارشناسان این اقدامات میتواند ضربههای جبراننشدنی به سیستم آموزشی و در نهایت جامعه وارد کند.
رضا امیدی جامعهشناس و عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی یکی از کسانی است که در این مورد هشدار میدهد. او درباره عواقب مسلط شدن گفتمان خصوصی سازی آموزش، به اعتمادآنلاین میگوید: «با وجود اینکه مطالعات محدودی در ایران در این زمینه انجام شده اما همین مطالعات در کنار مطالعات گستردهای که در مجامع بین المللی مطرح میشوند، نشان میدهند که یکی از بدترین پیامدهای خصوصیسازی آموزش افت تحرک طبقاتی است.»
امیدی ادامه میدهد: «یکی از اصلیترین شاخصهای توسعه یافتگی این است که طبقات پایین جامعه امکان تحرک داشته باشند و یکی از عوامل تحرک بهره مندی از آموزش با کیفیت است اما وقتی آموزش را مخصوصاً در ردههای پایینتر از دانشگاه به سمت خصوصی شدن ببریم طبقات ضعیف از آموزش با کیفیت بهره نمیبرند و در نتیجه امکان ورود به دانشگاههای برتر و بعد کسب مشاغل خوب را از دست میدهند. آنها مجبور میشوند در همان طبقهای که در آن به دنیا آمدهاند بمانند و طبقات بالاتر با استفاده از آموزش با کیفیت و تحصیل در رشتههای خوب در دانشگاههای خوب به مشاغل پردرآمد هم دست پیدا کنند. به این ترتیب شکاف طبقاتی بیشتر میشود. در حالی که دولت باید زمینه را برای تحرک طبقاتی فراهم کند.»
او توضیح میدهد که آموزش و پرورش ایران تا چه به دنبال خصوصیسازی است. او میگوید: «برخی می گویند که آموزش و پرورش تعداد زیادی مدرسه دولتی را نگه میدارد و تعدادی هم مجوز فعالیت مدرسه غیردولتی با امکانات ویژه صادر میکند تا عدهای خاص فرزندانشان را به این مدارس بفرستند. این حرف درستی نیست چون ما میبینیم که رفتار آموزش و پرورش کشور نشان میدهد که فعالیت مدارس غیردولتی در اولویت است و این وزارت خانه تا جایی که بتواند برای توسعه آنها تلاش میکند. در تمام برنامههای توسعه بعد از انقلاب نسبت دانش آموزان مدارس غیر انتفاعی به دانش آموزان مدارس دولتی، یکی از فاکتورهای توسعه یافتگی بوده یعنی برنامه نویسان ما بالا رفتن تعداد مدارس این چنینی را یکی از نشانههای توسعه قلمداد میکنند در حالی که چنین نیست و دقیقاً برعکس این است.»
امیدی ادامه میدهد: «اگر تا کنون سهم مدارس غیردولتی کنترل شده به دلیل وضعیت اقتصادی مردم است یعنی تعداد کسانی که با هر ضرب و زوری شده میتوانند بچهشان را به این مدارس بفرستند بیشتر از این نیست و اقتصاد مردم تاب افزایش سهم آموزش خصوصی را ندارد وگرنه تعدیل تعداد مدارس غیردولتی ربطی به سیاستهای آموزش و پرورش ندارد.»
?برای مطالعه ادامه نوشته، Instant View را فشار دهید ?
goo.gl/427wZd
@EmadibaygiGleam
