شاه را بِه بُوَد از طاعتِ صد‌ ساله و زهد
قدرِ یک‌ساعته عمری که دَرو داد کند
(حافظ)

حافظ در اینجا حاکم را به دادگری توصیه می‌کند و می‌گوید که حتی اگر صد سال طاعت داشته باشی امّا عدالت‌گستر نباشی طاعتِ تو نزدِ خداوند ارزشی ندارد. لسان الغیب طاعت صد سال را برابرِ یک ساعت پرداختن به عدالت و داد می‌داند. اغراقی که حافظ در اینجا به کار برده نشانهٔ اهمیّتِ عدل و انصافی است که هر حاکم وظیفه دارد نسبت به مردمانِ خود رعایت کند. طاعات در جایِ خود البته که بسیار نیکو و واجب و دارای اجرِ اخروی است اما هر کس چه در مقامِ حاکم و یا غیرِ حاکم می‌بایست همواره به گسترش و اجرایِ عدالت بپردازد و از ظلم و جور بر دیگران بپرهیزد. دکتر علی منهاج.
@EmadibaygiGleam